Oorproblemen zien wij dierenartsen heel erg veel in de praktijk. De hond schudt met zijn kop, krabt met zijn achterpoten hieraan of kan zelfs met zijn kop scheef gaan lopen. Soms piepen ze bij het krabben van de pijn. Het is belangrijk dat we eerst de oorzaak achterhalen zodat we gericht kunnen behandelen. Er zijn namelijk een heleboel oorzaken van oorproblemen en het schudden met de kop. Zo kan er een grasaar in zitten, kan er een bacteriële infectie aanwezig zijn, kan er een allergie meespelen en kunnen er zelfs beestjes in zitten! Wanneer een dier vaak en hard met zijn kop schudt, kan hij een bloedoor krijgen, dus snel handelen is belangrijk.
Een grasaar kan in het oor komen door in het voorjaar in het gras te rollen of door hoog gras te lopen. Een grasaar heeft lelijke weerhaakjes waardoor ze vaak wel verder komen maar niet terug kunnen gaan. Naast in oren zien we ook grasaren terug in pootjes en zelfs in ogen. Bij een grasaar zal de hond acuut heel erg schudden met zijn kop en veel piepen omdat het erg pijnlijk is.
Een grasaar kan een dierenarts alleen maar zien met een speciale oorkijker genaamd otoscoop. Soms lukt het om deze grasaar wakker te verwijderen met een grijpertje. Maar dan moet de hond wel heel stil blijven zitten, anders heb je kans dat het trommelvlies geraakt wordt. Bij drukke honden raden we daarom altijd even een roesje aan.
Een bacteriële infectie zien we ook vaak als een oorzaak van het schudden met de kop. Sommige hondenrassen hebben een hele nauwe ingang van hun oren. Daardoor kunnen de oren slecht luchten en blijven bacteriën hier lekker groeien. Vaak stinken de oren dan ook heel erg.
Naast een nauwe gehoorgang, is ook zwemmen soms een oorzaak om een bacteriële overgroei in de oren te krijgen. Bij een bacteriële oorontsteking is het heel belangrijk om eerst in de oren te kijken. Als dierenarts kunnen we door het oorsmeer onder de microscoop te leggen, al heel veel informatie aflezen. Zo kun je zien wat voor soort bacteriën er groeien (staafjes of ronde bacteriën) en of er bijvoorbeeld gisten meespelen. Dit is belangrijke informatie die we gebruiken bij het kiezen van de juiste oorzalf.
Wanneer een oorontsteking regelmatig terugkomt, is het belangrijk om goed onderzoek te doen om erachter te komen waar de bacteriën wel goed op reageren. Chronische bacteriële oorproblemen moeten vaak een aantal weken tot maanden behandeld worden. Soms moet de vorm van de gehoorgang zelfs chirurgisch worden aangepast.
Bacteriën kunnen ook in oren gaan groeien als de weerstand van de huid van de oren niet goed op orde is. Een lage oorweerstand zien we vaak bij een onderliggende allergie. Dan kun je aan een voedselallergie of een atopie denken. De huid van ook de oren kan ontstoken raken en bacteriën kunnen dan gaan overgroeien. Soms zien we bij een allergie veel gisten. Een microscopisch onderzoek van de oren is daarom erg belangrijk om gericht te behandelen.
Het kan zijn zijn dat er bij een allergie bijvoorbeeld ook andere klachten meespelen als jeuk aan de pootjes, of regelmatig diarree. In het oorsmeersel zien we vaak onder de microscoop ook gisten. Het behandelen van een allergie kan betekenen dat we bijvoorbeeld een ander voer moeten proberen of dat we een test op allergenen moeten verrichten.
Oormijt zien we vooral bij hele jonge dieren of oudere dieren met slechte weerstand. In het oor zitten honderden parasieten die leven van de oorschilfers van de gehoorgang. Het bewegen van deze oormijten veroorzaakt hele heftige jeuk en schudden met de kop. We zien met onze otoscoop vooral heel veel zwart droog oorsmeer met daarop heel veel gelige beestjes en eitjes. We gaan dan eerst de gehoorgangen goed spoelen om de beestjes eruit te krijgen. Helaas krijgen we niet alle beestjes eruit, dus een anti-parasitica is ook erg belangrijk. Er zijn een aantal middelen op de markt die nog goed werken. Bij heftige infecties kunnen we ook een oorzalf voorschrijven.
Een gaatje in het trommelvlies kan ervoor zorgen de hond met een scheve kop gaat lopen. Een gaatje kan ontstaan door een langdurige bacteriële oorontsteking maar ook bijvoorbeeld door een poliep of tumor in de oren of een grasaar. Een oorontsteking kan zich dan door het gaatje uitbreiden naar achter het trommelvlies, we noemen dit middenoorontsteking. De hond kan ook duizelig worden, omvallen, slecht eten en zelfs braken. We moeten dan op een hele andere manier behandelen dan een gewone (buiten) oorontsteking en er mag absoluut niks in de oren gedaan worden. Het is dus heel belangrijk om altijd goed naar het trommelvlies te kijken.
Wanneer een hond hard met zijn kop schudt, kan er een bloeding in de oorflap zelf komen. Er loopt dan bloed tussen de twee kraakbeen delen van de gehoorschelp. Daardoor wordt de oorschelp heel dik, we noemen dit een bloedoor of othematoom. Een bloedoor zelf doorprikken is niet de oplossing, want het oor vult zich vaak snel weer. Ook is er vaak een onderliggende oorzaak als een bacteriële ontsteking of een allergie die eerst aangepakt moet worden.
Wanneer er stolsels ontstaan in de gehoorschelp gaan deze samentrekken en dit kan heel pijnlijk worden. Het doorprikken van een bloedoor en dan een kopverband voor een aantal weken wordt soms wel gedaan, alleen zien we vaak dat het bloedoor na het kopverband eraf halen weer terugkomt. Meestal adviseren we daarom om het oor te opereren. De stolsels worden eruit gehaald, de kraakbeenfappen worden gespoeld en er worden heel veel hechtingen op de oorflap geplaatst om die weer goed aan elkaar te laten groeien. De hond moet wel een aantal weken nog met een kap en een kopverband lopen voordat de hechtingen eruit gehaald kunnen worden.
Je kan als baasje wel oorproblemen proberen te voorkomen. Zo is een zure oorreiniger na het zwemmen altijd aan te raden bij honden die veel zwemmen. Door na het zwemmen de oren goed te vullen, maak je de bacteriën dood die achtergebleven zijn. Honden die snel oorproblemen krijgen, mogen dit ook wekelijks ter onderhoud blijven gebruiken.
Wanneer een hond met zijn kop schudt of aan zijn kop krabt, is het dus heel belangrijk de oorzaak te laten achterhalen. Hoe langer je wacht, hoe groter de problemen ook kunnen worden (een bloedoor of middenoorontsteking bijvoorbeeld). Een bezoekje aan de dierenarts is dus altijd aan te raden omdat we eerst moeten weten wat we gaan behandelen.
Mocht je nog vragen hebben na aanleiding van deze blog, horen wij dit graag. Je kunt ons altijd bellen op 036-36905 35 of e-mailen naar info@dierenkliniekalmerestad.nl. Wil je meer blogs lezen van Sandra de Dierenarts, check onze website www.dierenkliniekalmerestad.nl
Het steriliseren van honden wordt veel gedaan in Nederland. 1 van de redenen om te steriliseren zijn dat de teef niet langer loops wordt en gedekt kan worden. Nadelen van een sterilisatie van een hond zijn urine incontinentie, kanker en gewrichtsproblemen. Onlangs is er weer een nieuw onderzoek uitgebracht (Juli 2020) naar de voor- en nadelen van van de sterilisatie van de hond. Het blijkt dat we voor een keuze voor steriliseren, met name heel goed naar het hondenras moeten kijken om te bepalen of dit wel moet en zo ja vanaf welke leeftijd.
Bij het steriliseren halen we de eierstokken weg die de hormonen aanmaken. De baarmoeder blijft meestal zitten, mits deze er goed uit ziet. Het risico op baarmoeder ontstekingen en melkkliertumoren wordt een stuk lager, mits je de hond op een jonge leeftijd al laat steriliseren.
Vroeger werd er altijd aangegeven dat honden die gesteriliseerd worden, veel minder kans hadden op melkkliertumoren en baarmoeder ontstekingen. Er is in zweden een groot onderzoek geweest (1995 - 2006) met wel 1 miljoen honden die 10 jaar gevolgd werden, om te kijken hoeveel baarmoeder ontstekingen en melkkliertumoren nu precies voorkomen. Het blijkt dat het erg ras afhankelijk is of een hond een baarmoederontsteking of melkkliertumoren ontwikkeld. Gemiddeld kreeg 19% van deze grote niet - gesteriliseerde groep baarmoederontstekingen en 13% melkkliertumoren. Er was wel heel veel variatie tussen de verschillende hondenrassen.
Uit een ander onderzoek uitgebracht in 2020, blijkt dat sterilisatie ook kan zorgen voor het voorkomen van juist meer ziektes bij sommige rassen. Zo kunnen gewrichtsproblemen eerder optreden bij een aantal grote rassen als de Duitse Herder. Bij andere rassen als de Golden Retriever blijkt als nadeel van de sterilisatie van dit hondenras meer kanker voor te komen. Ook is het ras afhankelijk of ze als nadeel van de sterilisatie urine incontinentie krijgen.
Het is dus belangrijk om een goede afweging te maken of sterilisatie noodzakelijk is en zo ja, op welke leeftijd. Er is een nieuwe handleiding gemaakt om te bepalen of het ras het beste gesteriliseerd kan worden en zo ja vanaf welke leeftijd. Wij gebruiken die handleiding in de kliniek om u een goed advies te geven over de voor en nadelen van sterilisatie bij de hond voor uw specifieke hondenras.
In de afgelopen jaren heb ik als dierenarts veel baarmoederontstekingen gezien in onze spoeddienst. Deze ziekte komt vrijwel alleen maar voor bij niet gesteriliseerde dames. Je moet je voorstellen dat de baarmoeder zo aan het ontsteken is, dat deze zich vult met pus. Je ziet in het begin niet heel veel aan het diertje, soms drinken ze wat meer of zijn ze slomer of krijgen ze een dikkere buik. Wanneer ze bij ons komen, staat zo een baarmoeder met pus soms bijna op springen. Dan moeten we acuut opereren. Omdat ze al best ziek zijn voordat we beginnen aan een operatie, is dit een veel groter risico dan alleen een sterilisatie. Het is een grote operatie waarbij naast de eierstokken ook de hele gevulde baarmoeder verwijderd moeten worden. Dit moet voorzichtig gebeuren omdat je niet wilt dat deze knapt en de buik bevuild.
Een ander nadeel van sterilisatie van de hond is dat ze sneller aankomen omdat ze minder hormonen aanmaken en dus minder calorieën nodig hebben. Minder eten geven of een voer geven met minder calorieën is daarom wel belangrijk. Vanuit de kliniek geven we daarom ook een voedingsadvies mee om ze mooi op gewicht te houden.
Tegenwoordig zijn er twee manieren om te steriliseren. Dit kan bij ons via een kijkoperatie (we noemen dat laparoscopisch steriliseren) of via een traditionele sterilisatie. Bij de grotere honden adviseren een sterilisatie via een kijkoperatie te laten doen omdat de eierstokken vrij diep in de buik kunnen liggen. Met de camera worden deze dan gemakkelijk gelokaliseerd en met een grijpertje en brander worden deze verwijderd. Bij kleine hondjes kunnen we er ook op de traditionele manier goed bij.
Ben je benieuwd wat het advies is voor sterilisatie voor jouw hondenras of heb je nog aanvullend vragen over de voor en nadelen van sterilisatie bij de hond? Neem gerust even contact op met onze kliniek.
(bron: 'assisting decision-making on age of neutering for 35 breeds of dogs' B.L. Hart 2020. Breed variations in the incidence of pyometra and mammary tumours in Swedish dogs' S. Jitpean 2012)
'Wat zou jij doen als het jouw dier was?’ Die vraag krijg ik als dierenarts ontzettend vaak wanneer eigenaren twijfelen over bijvoorbeeld een euthanasie. Ik wou dat ik deze vraag kon beantwoorden, maar feit blijft dat ik niet in exact dezelfde situatie sta als de baasjes. Plus bij de dierenarts krijg je meestal geen goed beeld van hoe een dier zich nu echt voelt. Ik kan echter wel advies geven en helpen de juiste keuze te maken voor wanneer een euthanasie gerechtvaardigd is.
Wanneer lijdt een dier?
Om te weten wat lijden is, moeten we dit eerst definiëren. In 1965 zijn hier door een commissie een vijftal vrijheden voor dieren opgesteld. Die kunnen we ook gebruiken om naar ons eigen huisdier te kijken.
Dieren moeten vrij zijn:
Ons streven voor onze huisdieren is om deze vijf punten te voorkomen. Wanneer een dier ziek is, brengen we ze naar de dierenarts en worden ze hopelijk weer snel beter. Wanneer een dier echter niet meer beter gaat worden en onder deze vijf vrijheden gaat lijden, is het tijd om na te denken over euthanasie.
Wanneer baasjes bij mij in de spreekkamer aangeven dat ‘een dier echt wel oud aan het worden is’, is er daarom meestal wel wat aan de hand. Zo kunnen ze bijvoorbeeld gewrichtsslijtage (artrose) ontwikkelen en kreupel lopen en hier pijn van ervaren. Oudere dieren die snel mager worden, hebben meestal altijd een onderliggende ziekte.
Wat belangrijk is om te beseffen, is dat ouderdom geen ziekte is. Als je zelf oud wordt, wil je ook niet dat je ineens heel slecht loopt door pijn, niet meer uit je bed kan komen, enorm afvalt en je niet lekker voelt. Dan ga je zelf ook naar de huisarts. Zowel voor mensen als voor dieren is het belangrijk dat bij het ouder worden je nog steeds vrij bent van bovenstaande punten.
Het is bij dieren met een terminale ziekte belangrijk om ze goed in de gaten te houden. Wanneer dieren heel snel veel afvallen of slecht tot niet eten of drinken, is dat een teken dat het niet goed gaat. Het lijden komt dan snel dichterbij. In dit soort gevallen ben ik altijd liever te vroeg dan te laat. Want euthanasie pleeg ik om lijden te voorkomen, en liever niet om lijden te stoppen want dan ben je te laat. En dan blijft het baasje met spijt achter.
Heel vaak hoor ik dat eigenaren aangeven dat ze de hond of kat liever dood in het mandje hadden gevonden. Helaas zien we dat bijna nooit acuut gebeuren. Je kan alleen aan een acute hartstilstand komen te overlijden. Het wachten tot een dier overlijd gaat altijd gepaard met veel leed bij zowel het dier als het baasje om dit aan te zien. Zolang het hartje namelijk blijft kloppen, gaat het lichaam door. Dat is immers gemaakt om te overleven.
Wat belangrijk is, is om bij terminale en oudere patiënten met elkaar een afspraak te maken over wanneer de euthanasie moet plaats vinden en je daaraan te houden. Als een hond bijvoorbeeld zijn dagelijkse rondje niet meer vol kan houden ondanks alle pijnstilling, is het tijd voor euthanasie. Of wanneer de kat niet meer eet en niet meer reageert op medicatie hiervoor. Het blijven afvallen is ook een goede graadmeter. Spreek een gewicht af waarbij de grens is bereikt.
Een euthanasie is voor een dier alleen een prik. Dit kan bij de dierenarts plaatsvinden of in de thuis omgeving. Het in slaap vallen en het laten stoppen van het hartje, maken zij zelf niet mee. Vaak is het ons eigen verdriet waar we heel erg tegenop zien. Maar dat verdriet blijft en wordt alleen maar erger wanneer een dier gaat lijden. En dan blijft het baasje achter met spijt.
Hoe gaat een euthanasie in zijn werk?
Bij een euthanasie wordt een dier eerst onder narcose gebracht om vervolgens een overdosis aan slaapmiddel te geven waardoor het hartje stopt. Het onder narcose brengen, kan op verschillende manieren. Dit kan via een prikje in de spier of via de ader met een braunule. De manier om narcose te geven, hangt heel erg af van het dier zelf. Zijn ze heel erg wiebelig of hebben ze slecht ingevallen vaten, dan is het lastig om een braunule te zetten en kies je sneller voor een prik in de bil. Zijn ze heel rustig, kan een braunule rustig gezet worden.
Door de narcose zal het dier binnen ongeveer 5 - 10 minuten langzaam slapper worden. Ze blijven gewoon ademen. De oogjes blijven meestal open staan. Maar wanneer ze niet meer reageren, weten we dat ze heel diep slapen en buiten bewustzijn zijn.
Wanneer ze buiten bewustzijn zijn, geven we een tweede middel. Dat kan via een braunule gegeven worden maar ook in het buikje of in de borstkas. Deze tweede prik merken ze niks meer van wanneer dit gedaan wordt. In het lichaam wordt langzaam de overdosis aan slaapmiddel opgenomen. Daardoor wordt de zuurstof uit de cellen gehaald. Je kan merken dat je huisdier in het begin wat sneller gaat ademen, wat daarna overgaat in oppervlakkig ademen en zelfs het stoppen met ademen. Soms stoppen ze al na 5 minuten met ademen. Maar, wanneer er een slechte vocht balans is, kan dat wel veel langer duren. Soms geven we daarom iets meer middel bij of op een andere plek.
Sommige dieren geven op het einde nog een paar diepe zuchten, laten wat plas of ontlasting lopen of trillen wat in de pootjes na. Hier merken ze helemaal niets van. Wanneer de hersenen geen signalen meer krijgen, worden de pupillen heel groot. Het huisdier is dan ‘hersendood’. De dierenarts zal luisteren of het hartje gestopt is. Heel soms trilt dit nog een klein beetje na en zal de dierenarts nog een tweede keer luisteren. Wanneer er niets te horen is, is het dier overleden.
Wat zijn de opties na het overlijden?
Wanneer een dier overleden is, zijn er verschillende opties. Zo kun je je dier meenemen om zelf ergens te begraven. Ook zijn er officieel begraafplaatsen in Nederland. De meeste mensen kiezen voor crematie. Een dier kan individueel of met andere dieren gecremeerd worden. De as kan retour in bijvoorbeeld een strooikokertje, bamboe etuitje om te begraven of in een urn of sieraad. Ook kan je vaak nog een pootafdrukje laten maken.
Wanneer je bovenstaande opties niet wilt, is destructie nog een optie. Hierbij wordt een dier niet gecremeerd maar verwerkt tot energie.
Twijfel je over euthanasie? Neem dan gerust contact met ons op. Wij zullen je een eerlijk advies geven hierin. Wij bieden ook de mogelijkheid aan om thuis eventueel een euthanasie te laten verrichten door 1 van onze dierenartsen.
Veel sterkte met de beslissing.
Het is belangrijk dat je al een aantal weken van tevoren gaan oefenen met vuurwerkgeluiden. Zeker jongen dieren, die deze periode nog nooit hebben meegemaakt, kunnen nog getraind worden. Wanneer je ‘vuurwerkgeluiden hond’ zoekt op internet, kom je op flink wat sites die je kan gebruiken. Draai deze geluiden regelmatig in huis, en beloon de hond als deze niet angstig is. Het volume moet heel laag gestart worden, en steeds iets harder gezet worden. Ook voor katten kan deze methode werken om alvast aan de geluiden te wennen.
Voor onze gezellige viervoeters zijn er veel natuurlijke producten op de markt die al een aantal weken van tevoren gestart kunnen worden. Zo bestaat er voor katten een verdamper voor in het stopcontact met een geur die wij zelf niet ruiken. Deze verdamper geeft feromonen af (nestgeur) wat angst remt. Verder bestaan er ook natuurlijke voedingssupplementen in de vorm van een tablet op basis van onder andere groenlipmossel en groene thee die bewezen stress kunnen reduceren bij de hond en kat. Ook zijn er halsbanden en verdampers voor honden met feromonen en shirts waar je ze strak in kan wikkelen.
Mocht uw kat of hond ondanks de training en natuurlijke middelen angstig blijven, is er ook medicatie bij de dierenarts verkrijgbaar die ze kan helpen. Deze medicatie kan echter bijwerkingen hebben, dus een recente check bij uw dierenarts vooraf is zeker aan te raden. Wanneer uw dier hart- of nierproblemen heeft, mogen bepaalde middelen namelijk niet gegeven worden. Uw dierenarts zal dan een andere keuze maken voor een middel dan bij een gezond dier. Met deze medicatie moet meestal enkele dagen voor oud en nieuw begonnen worden, wanneer de angst nog niet aanwezig is. Er kunnen bijwerkingen optreden zoals sloom zijn, slecht eten en soms zelfs wankel lopen.
Op de dag zelf is het belangrijk dat uw hond een flinke wandeling maakt en moe is. Probeer zelf bij een knal rustig te blijven en dit te negeren. Wanneer uw hond niet reageert op een knal, beloon dit dan. Zet de tv of radio iets harder aan zodat de geluiden wat overstemd worden. Geef ze ook wat te doen: een voerbal met brokjes, een nieuw speeltje of een hele lekkere kauwstick. Zorg dat katten zich op een fijn plekje kunnen verstoppen waar het rustig is. Zet ook daar de radio aan om het geluid te overstemmen en zorg voor een donkere kamer.
We hopen dat uw dier niet al teveel stress zal hebben tijdens oud en nieuw. Mocht u vragen hebben, kunt u altijd even contact opnemen met ons of kijk op www.dierenkliniekalmerestad.nl. Een hele fijne maar vooral diervriendelijke jaarwisseling toegewenst!
Er zijn verschillende redenen om een castratie van je reu te overwegen. Bij het castreren van een reu halen we de testikels weg die testosteron maken. Deze testikels kunnen dan op latere leeftijd niet meer kwaadaardig worden. Het hormoon testosteron is verantwoordelijk voor veel seksueel ongewenst gedrag zoals het op zoek gaan naar teefjes, territoriale plasjes doen en seksuele agressie. Dit gedrag kan afnemen, maar blijkt in sommige gevallen niet helemaal te stoppen. Het castreren van honden blijkt agressiviteit met andere onderliggende oorzaken zoals (verlatings-)angst zelfs te verergeren. Ook kan bij sommige rassen na castratie bepaalde rasgebonden ziektes zich sneller ontwikkelen.
Er is in 2018 onderzoek gedaan bij maar liefst 6200 reuen naar de relatie tussen castratie en agressiviteit bij honden. Het blijkt dat door castratie agressiviteit bij honden kan afnemen maar alleen als dit gedrag van een seksuele aard is. Er kunnen namelijk nog andere onderliggende oorzaken van agressiviteit zijn, zoals angst. Na castratie verergert de angst omdat honden zonder de testosteron in de puberteit veel meer moeite hebben om te leren omgaan met angst. Ook helpt castreren niet tegen bijvoorbeeld het opspringen van mensen, druk zijn, trekken aan de lijn, of verlatingsangst. Het blijkt uit onderzoek wel dat van alle bijtincidenten thuis, deze het meeste veroorzaakt worden door ongecastreerde honden.
Uit een ander onderzoek, uitgevoerd in 2020 blijken er een aantal rasgebonden ziektes meer voor komen na castratie. Zo blijkt dat na castratie sommige rassen meer kans hebben op kruisband scheuringen, heup dysplasie en elleboog dysplasie. Ook zien we soms meer toename in bepaalde kankersoorten als lymfoom, mastiocytoom, hemangiosarcoom en osteosarcoom. Daarom is het ook goed te kijken naar wat van wat voor ras je hond is.
Bij de Doberman Pincher blijkt dat na castratie er een significante stijging is in het risico op een bepaalde soort kanker. Daarom is het advies de mannetjes intact te laten, of te castreren voordat ze 1 jaar worden.
Bij de teckels komen er veel hernia’s voor doordat ze een lang uitgerekt lichaam hebben. Het maakt echter niet uit of je de mannetjes castreert of niet in de kans op het krijgen van deze ziekte. Ook is er geen extra kans op andere gewrichtsafwijkingen of kanker wanneer je ze castreert. Daarom mogen deze altijd gecastreerd worden indien dit wenselijk is, en zal dit geen extra gezondheidsrisico opleveren.
Bij de boxer zien we geen stijging van gewrichtsproblemen na castratie. Echter zien we wel veel meer kans op kankersoorten wanneer we de castratie eerder dan 2 jarige leeftijd uitvoeren. Wil je daarom je Boxer laten castreren, adviseren wij ze eerst minimaal 2 jaar te laten worden.
De Beagle reu, Boston Terrier en Border Collie willen we liever eerst 1 jaar laten worden voordat we gaan castreren, omdat we anders iets meer gewrichtsproblemen kunnen krijgen op latere leeftijd.
Kleinere hondjes zoals de Jack Russel Terrier, Miniatuur Schnauzer, Pomeriaan, Maltezer, West Higland White Terrier, mopshond, Shih Tzu, Chihuahua blijken geen verhoogde kans op ziektes te hebben na castratie en kunnen gecastreerd worden zodra de eigenaar dit wenst.
De Golden Retriever blijkt meer kans op gewrichtsaandoeningen en kanker te hebben bij te vroeg castreren en wordt geadviseerd op pas na 1 jarige leeftijd deze operatie uit te laten voeren.
Omdat honden na castratie rustiger worden, kan het ook zijn dat ze sneller aankomen. Als baasje is het dus erg belangrijk bij een gecastreerde hond om te kijken naar de hoeveelheid en kwaliteit van de voeding om overgewicht te voorkomen. Bij de dierenkliniek kunnen we u helpen om zo bijvoorbeeld vervroegde gewrichtsslijtage of suikerziekte te voorkomen wat kan ontstaan bij overgewicht.
Mocht u een reu aangeschaft hebben van een ras dat we hier niet vernoemen? Of heeft u nog meer vragen na het lezen van deze blog? Neem gerust even contact op voor een persoonlijk advies!
(bron: ‘assisting decision-making on age of neutering for 35 breeds of dogs’ B.L. Hart 2020. ‘Behavioral risks in male dogs with minimal lifetime exposure to gonadal hormones may complicate population control benefits of desexing Paul D. McGreey 2018)
Het leukste van dierenarts zijn is dat je heel veel puppy’s mag knuffelen. Het is superleuk om eigenaren voor het eerst met dat hummeltje binnen te zien komen. Het eerste wat opvalt zijn meestal de wallen van de eigenaren, maar het enthousiasme volgt dan al snel. De meeste puppy’s gaan gelijk op ontdekkingstocht in de spreekkamer om vervolgens boevenstreken uit te halen. Gelukkig maken ze het al snel goed met heel veel knuffels en kusjes. Binnenkort gaan mijn vriend en ik onze eigen puppy ophalen, ik kan niet wachten!
Het is mijn taak om de kersverse eigenaar te vertellen wat hem of haar allemaal te wachten staat. Vaccineren, voeding, steriliseren, ontwormen, vachtverzorging, zindelijk maken… Een behoorlijke kluif aan informatie.Terwijl ik met de eigenaar aan het kletsen ben is niets zo leuk als ondertussen bedolven te worden onder puppy kusjes. En bij mij gaat het dan ook vaak kriebelen…. Ik ben ontzettend blij met mijn lieve Podenco meisje Minu, maar een hondenzusje erbij zou wel heel erg leuk zijn. En eindelijk hebben we dan de knoop doorgehakt, wij gaan ook kijken voor een pup!
Wat ik na al die jaren als dierenarts wel geleerd heb, is dat niets zo belangrijk is als een goed adres waar je je nieuwe gezinslid gaat ophalen. Door de corona crisis is er enorm veel vraag naar puppy’s, waardoor ook de illegale hondenhandel enorm toeneemt. Daarom ben ik nu extra oplettend wanneer ik naar een fokker toe ga voor ons eigen hummeltje.
Een broodfokker is iemand die alleen maar veel geld wil verdienen aan het fokken van een dier, en de gezondheid van dat dier niet belangrijk vind. Zo zijn in Nederland gezinnen die bijvoorbeeld als een soort tussenstation dienen om de puppy’s uit het buitenland door te verkopen. Ze doen alsof de pups daar geboren zijn, maar deze komen eigenlijk vanuit landen als Tsjechië of Roemenië. Deze broodfokker heeft vaak meerdere advertenties op bijvoorbeeld Marktplaats van verschillende rassen honden. Je mag vaak niet van tevoren gaan kijken naar de pups en je krijgt maar weinig informatie.
Wanneer je toch op een adres mag gaan kijken, blijkt de moeder ineens 'even niet aanwezig te zijn'. De pups blijken een buitenlands paspoort of chipnummer te hebben en zijn veel jonger dan aangegeven staat in het paspoort. Soms zijn er meerdere nesten aanwezig van verschillende rassen, allemaal zonder moeder.
Dat deze baby’s stiekem ergens anders vandaan komen, is nog niet eens het allerergste. De diertjes zijn soms al ziek bij aankoop, blijken genetische afwijkingen te hebben als heup dysplasie of knie problemen. Ze hebben soms ook oormijt, wormen of vlooien. Daarnaast krijgen ze vaak op latere leeftijd gedragsproblemen omdat ze veel te vroeg bij mama zijn weggehaald.
Gelukkig verdwenen mijn zorgen als sneeuw voor de zon toen ik voor het eerst bij de fokker van onze pup aankwam. Want zo kan het dus ook! Moeders lag heerlijk in de warme en schone huiskamer en de pups waren lekker aan het spelen in de werpkist. Bij het lopen, sleepten haar grote tepels over de grond en af en toe ging een kleintje nog even drinken. De trotse mama keek ons nog even streng aan maar vervolgens had ze er geen probleem meer mee dat wij haar pups oppakten en bewonderden. En wat waren ze mooi! Uiteraard waren we gelijk verliefd!
Papa werd ook nog even aan ons voorgesteld: hij rende naar binnen en keek eerst van een afstandje toe of zijn kinderen wel goed behandeld werden. Na even de kat uit de boom gekeken te hebben, besloot hij dat hij toch ook wel even op schoot wilde komen voor een knuffel.
Ik had het lievelingsknuffeltje van mijn hondje Minu meegenomen. De fokker beloofde in de avonden even met het knuffeltje en de pup te spelen zodat ze aan de geur kan wennen. Hij liet ook het voer zien wat de pups straks gaan eten, en vertelde dat ze over een aantal weken gechipt en gevaccineerd worden. Elke week krijgen we een foto en video tot we haar op kunnen halen. De geweldige zorg en grote liefde voor het nest spatte er vanaf. In de auto terug kon ik alleen nog maar denken aan dat lieve meisje wat binnenkort bij ons komt wonen… Maar nog eventjes geduld, want een pup is immers geen pizza!
Afgelopen jaar was het, net als voor veel andere bedrijven, flink schakelen in de kliniek. Hoe leuk is het dan dat we voor dat jaar een prijs hebben gewonnen? We mogen ons ‘Almeerse onderneming van het jaar 2021’ noemen. Allereerst ben ik natuurlijk super trots maar toch ook wel een beetje ontroerd… We hebben echt ons best gedaan om voor onze dieren en hun baasjes paraat te blijven staan en dat is niet onopgemerkt gebleven! Maar, het had allemaal heel wat voeten in de aarde….
Net als vele andere bedrijven, moesten we afgelopen jaar behoorlijk meebuigen. Vlak na de eerste persconferentie ging ik direct door naar de kliniek. 1,5 meter.... Ik stond in de wachtkamer en keek naar de grote houten tafel met 6 fauteuils. Hier zitten klanten gezellig bij elkaar wanneer ze bijvoorbeeld moeten wachten op een bloeduitslag. Of bespreken we onder het genot van een kopje koffie een behandeling. Dat kon dus niet meer.... Met mijn rolmaat liep ik rond. De grote tafel verplaatste ik naar de kantine en er bleven maar een paar stoelen over die 1,5 meter uit elkaar konden staan. Verder maakte ik met duct tape markeringen op de grond waar iedereen voor de balie op afstand van elkaar kon gaan staan. Wat ongezellig, dacht ik nog, hopelijk is het snel weer voorbij....
Tijdens de eerste maand werd aangeraden om een tijdje ‘alleen maar spoedgevallen’ te doen. Maar ja wat is nu een spoedgeval? Uiteindelijk wordt een lichte oorontsteking die uit de hand loopt, ook een spoedgeval. En een diertje wat kreupel is, is geen spoedgeval maar heeft zeker wel pijn…. Een tijdje niet vaccineren kan in de toekomst voor veel zieke dieren zorgen omdat ze onbeschermd rondlopen. En een ongesteriliseerd poesje kan heel jong per ongeluk zwanger worden met alle gevolgen van dien....
Het was verder nog maar de vraag of dierenartsen open mochten blijven, want wij waren geen vitaal beroep. Dus eigenlijk wilde we zoveel mogelijk dieren helpen want misschien kon het straks helemaal niet meer!
Al met al lastige keuzes. Maar, we gingen niet bij de pakken neerzitten! We hadden zelfs een tijdje twee teams gemaakt om zo te zorgen dat we in ieder geval niet tegelijkertijd ziek werden en we helemaal dicht zouden moeten. En sommige van het team werkten vanuit huis wanneer ze verkouden waren door de telefoon daar op te nemen. Verder waren we druk bezig met schoonmaken, op tijd mondkapjes en handschoenen bij te bestellen en alle bezoeken te plannen met maximaal 4 mensen per keer. Want we wilden natuurlijk zelf ook niet ziek worden, of iemand besmetten....
Nu met de derde corona piek en lockdown hebben we weer de volgende uitdaging. Onze trimsalon, die eerst helemaal dicht moest, mag nu gelukkig toch wel open voor dieren in nood. Volgens de RIVM richtlijnen mogen we dan dieren alleen bij het thuis adres van de eigenaren ophalen om het verkeer te beperken… Dat is tenminste iets, toch? Gelukkig heeft onze dierenartsassistent zich opgeofferd om voor trimsters Mariska en Carla de dieren bij hun klanten op te halen. Zo kunnen we toch nog de honden, katten en konijnen met vilten, jeuk en andere vacht-problemen helpen. Wie had dat gedacht een jaar geleden, een bezorgdienst voor de trimsalon… Toch kunnen we er flink om lachen wanneer de assistent de ene keer met een kleine Chihuahua en de andere keer met twee grote Berner Sennen honden uit de auto komt.
En nu is de avondklok in werking gezet. Gelukkig is er deze keer een uitzondering voor dierenartsen gemaakt. Wij mogen open blijven en spoedgevallen, ondanks de avondklok, blijven helpen. De werkgeversverklaring ligt dus klaar in de auto en we gaan gewoon weer verder!
Ondanks alle maatregelen blijven we met het team doen waar we ons plezier uit halen: dieren en hun baasjes helpen! We zijn dankbaar dat we dit mogen blijven doen en niet afgelopen jaar thuis hebben moeten zitten.
We hebben afgelopen jaar goed gebruik gemaakt van de rustige momenten. We hadden ineens tijd om de opleidingen te volgen voor de nieuwe apparatuur die we hebben aangeschaft. Zo kunnen we tegenwoordig nog nauwkeuriger en sneller diagnoses stellen. Ook was er tijd om ons Youtube kanaal 'Sandra de Dierenarts' te starten!
Door even stil te moeten staan, zijn we eigenlijk dus best veel verder gekomen. En zo proberen we met iedere tegenslag er toch weer iets positiefs uit te halen. Want één ding is zeker: Die grote gezellige tafel in de wachtkamer, die komt weer terug!
